Η ΘΕΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗ ΚΡΑΝΟΣ ΣΤΟ ΠΕΡΙΑΣΤΙΚΟ ΔΑΣΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

ΕΡΩΤΙΚΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΧΕΛΩΝΩΝ ΣΤΟ ΠΕΡΙΑΣΤΙΚΟ ΔΑΣΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

ΠΡΩΤΕΣ ΒΟΗΘΕΙΕΣ ΣΕ ΜΙΑ ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΕΝΗ-ΧΤΥΠΗΜΕΝΗ ΑΠΟ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ ΧΕΛΩΝΑ

Η χελώνα είναι ένα από τα πολυπληθέστερα ζώα που ζούνε στην ελληνική ύπαιθρο και φύση, και σίγουρα περπατώντας στα ελληνικά βουνά, ακόμη και αυτά που βρίσκονται κοντά στην δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Ελλάδος θα έχουμε συναντήσει δεκάδες από αυτές. Οι κίνδυνοι όμως για τις χελώνες από την ανθρώπινη παρουσία και δραστηριότητα είναι πάρα πολλές με σημαντικότερη τις διελεύσεις τροχοφόρων οχημάτων από σημεία και δρόμους που διασχίζουν τα συμπαθητικά ερπετά. Έτσι πολύ συχνά συναντάμε τραυματισμένες χελώνες από αυτοκίνητα, μηχανές και άλλα τροχοφόρα οχήματα. Τι κάνουμε όταν συναντάμε μία τραυματισμένη χελώνα? Την πηγαίνουμε απλά στην άκρη του δρόμου όπως έκανα εγώ? Όχι βέβαια υπάρχουν συγκεκριμένες πρώτες βοήθειες για τις συμπαθητικές χερσαίες χελώνες και κτηνιατρικά κέντρα που μπορούν να τις βοηθήσουν.

Αυτό θα δούμε στην σημερινή μας ανάρτηση, τι κάνουμε μόλις βρούμε μία τραυματισμένη χελώνα.

ΠΡΩΤΕΣ ΒΟΗΘΕΙΕΣ ΣΕ ΜΙΑ ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΕΝΗ-ΧΤΥΠΗΜΕΝΗ ΑΠΟ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ ΧΕΛΩΝΑ

Από τι και ποιους κινδυνεύουν;

1. Από τις πυρκαγιές δύσκολα θα γλιτώσουν.
2. Από τα αυτοκίνητα θα σκοτωθούν περισσότερες απ' όσες εξαιτίας των φυσικών εχθρών τους.
3. Από φυτοφάρμακα, ψεκασμούς, αγροτικά μηχανήματα θα σκοτωθούν αρκετές.
4. Από ορισμένους ανθρώπους θα φαγωθούν – περιστασιακά - αρκετές χελώνες.
5. Από πάρα πολλούς ανθρώπους θα αφαιρεθούν χελώνες από το φυσικό τους περιβάλλον και θα κρατηθούν ως κατοικίδια. Συνήθως τις αναγκάζουν να ζήσουν σε ακατάλληλους κήπους, ακόμα και σε βεράντες ή γλάστρες. Θα ζήσουν έτσι αρκετό καιρό σε συνθήκες βασανιστικής σκλαβιάς, και θα πεθάνουν πολύ πιο σύντομα από όσο αν ζούσαν στη φύση.

Πρόληψη και προστασία των χελώνων:

• Να μην παίρνουμε χελωνάκια από την εξοχή στο σπίτι μας.
• Να οδηγούμε προσεχτικά ώστε να μην πατάμε τις χελώνες.
• Όταν είμαστε στην εξοχή και βρούμε μια χελώνα στην άσφαλτο, καλό είναι να την μεταφέρουμε μακριά από τον δρόμο και όχι να την πάρουμε μαζί μας.
• Να μην αφήνουμε τα σκουπίδια μας στην εξοχή και ιδιαίτερα τις πλαστικές σακούλες και συσκευασίες. Υπάρχει κίνδυνος να τις φάνε ή να παγιδευτούν μέσα σ’ αυτές. Ενώ ταυτόχρονα αποτελούν πρώτης τάξεως προσάναμμα για πυρκαγιά.
• Αν βρούμε μια τραυματισμένη χελώνα πρέπει να την μαζέψουμε και να επικοινωνήσουμε άμεσα με γιατρό που ειδικεύεται σχετικά. Μια χελώνα, έστω και ελαφρά τραυματισμένη, πρέπει να θεωρείται επείγον περιστατικό. Πολλές χελώνες χρειάστηκε να ακρωτηριαστούν ή δεν επιβίωσαν του τραυματισμού τους, γιατί υπήρξε καθυστέρηση στην περίθαλψή τους.
• Αν βρούμε μια χελώνα μέσα στην πόλη ας μην την εγκαταλείψουμε σε πάρκο ή πλατεία.
• Να μην αγοράζουμε προϊόντα που η πρώτη ύλη τους προέρχεται από χελώνες.

Πρώτες Βοήθειες σε τραυματισμένη χελώνα:

1. Μαζέψτε την τραυματισμένη χελώνα απαλά και προσεκτικά. Αν έχει σπασμένο καβούκι, μπορεί να έχει σπάσει και στο κάτω μέρος του καβουκιού της.
2. ΠΡΟΣΟΧΗ ! Μην προσπαθήσετε να καθαρίσετε την πληγή, μη δώσετε κανένα απολύτως φάρμακο. Μην προσπαθήσετε να δώσετε φαγητό ή νερό.
3. Καλύψτε καλά όλες τις πληγές με γάζα ή καθαρό πανί (μόνο αν φαίνεται φρέσκια η πληγή ώστε να προστατευτεί από τις μύγες και τις σκόνες. Αν είναι παλιά η πληγή ελέγχουμε αν έχει σκουλήκια. Αν μπορούμε τα αφαιρούμε χωρίς να χειροτερεύουμε το τραύμα).
4. Βρείτε ένα καθαρό και ευρύχωρο χαρτόκουτο. Κολλήστε καλά, με πολλή αυτοκόλλητη ταινία για δέματα, τον πάτο του κουτιού. Ανοίξτε μικρές τρύπες γύρω-γύρω. Στρώστε πολλές εφημερίδες στον πάτο του κουτιού. (Οι χελώνες κατά τη μεταφορά συνήθως ουρούν από φόβο. Το κουτί μπορεί να μαλακώσει και να καταστραφεί.)
5. Τοποθετήστε τη χελώνα μέσα στο χαρτόκουτο και διατηρήστε τη σε εσωτερικό ζεστό χώρο.
6. Οι πρώτες βοήθειες, ενώ φαίνονται απλές οδηγίες, είναι πάρα πολύ σημαντικές για την επιβίωση της χελώνας τις κρίσιμες αυτές στιγμές.
7. Επικοινωνήστε αμέσως με τον αρμόδιο φορέα που σας παραθέτουμε παρακάτω:
8. Επικοινωνήστε χωρίς καμμιά καθυστέρηση με το:

Ελληνικό Κέντρο Περίθαλψης Άγριων Ζώων που εδρεύει στην Αίγινα τηλέφωνα: 2297031338

2297028367

ΚΙΝΗΤΑ: 6973-318845 Παύλος Μπήτρος, 6979-914851 Γιάννης Πουλόπουλος

Καβάλα: 6977632276 (Άρης Χρηστίδης)

Θεσσαλονίκη: 6947421278 (Στέλιος Γερονυμάκης)

Λάρισα: 6981353612 (Ζήσης Νταλαμπύρας)

Πρέβεζα: 6937099240 (Πέλα Καλογήρου)

Κρήτη - Ηράκλειο: 6944460869 (Ιωάννα Κελεσή)

ΛΑΔΑΝΙΑ, ΤΟ ΜΥΘΙΚΟ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟ ΒΟΤΑΝΟ ΤΟΥ ΣΕΙΧ ΣΟΥ

Λαδανιά, ένα φυτό που το συναντάμε πολύ συχνά στα βουνά και τους λόφους γύρω από την Θεσσαλονίκη. Ανθισμένο την άνοιξη με τα πανέμορφα μωβ λουλούδια του να δημιουργεί ένα πανέμορφο σύνολο με το ιδιαίτερο χρώμα του μέσα στο πράσινο φόντο. Ένα φυτό τόσο συχνό αλλά και τόσο ξεχωριστό…….ένα φυτό που παρόλο τον πολύ μεγάλο αριθμό που το συναντάμε είναι τόσο ξεχωριστό…………με τόσες πολλές και ιδιαίτερα σημαντικές θεραπευτικές ιδιότητες. Ας προσπαθήσουμε να το γνωρίσουμε.

ΛΑΔΑΝΙΑ, ΤΟ ΜΥΘΙΚΟ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟ ΒΟΤΑΝΟ ΤΟΥ ΣΕΙΧ ΣΟΥ

Έχει πολλά και διαφορετικά ονόματα, ανάλογα με την περιοχή της Ελλάδας που το συναντάμε. Κίστος, Λαδανιά, Αλάδανος, Λάβδανος, Κουνούκλα Κρητική αγριοτριανταφυλλιά, Αγκίσαρος, Μειτζίνα είναι μερικά από τα ονόματα που του έχουν αποδώσει…Η επιστημονική του ονομασία είναι Cistus incanus, ανήκει στην οικογένεια των Κιστιδών (Cistaceae) και περιλαμβάνει 7 γένη και 160 περίπου είδη, φυτά των παραμεσογείων χωρών, της περιοχής της Μαύρης θάλασσας και της Αμερικής. Στην Ελλάδα, αυτοφυές είναι το γένος Cistus με 5 αυτοφυή είδη. Αυτά είναι:

• Cistus creticus (ή incanus ή villosus)
• Cistus parviflorus
• Cistus monspeliensis
• Cistus salviifolius
• Cistus laurifolius

Η λαδανιά με τις περισσότερες θεραπευτικές, φαρμακευτικές και καλλυντικές ιδιότητες είναι το είδος Cistus creticus, την οποία και συναντάμε σε ολόκληρη την Ελλάδα. Φυσικά συναντάτε σε μεγάλους πληθυσμούς στην Κρήτη αλλά και σε άλλες περιοχές της Ελλάδας, από τα χαμηλά παραθαλάσσια μέρη ως τα 1000 μέτρα υψόμετρο. 

Η ομορφιά του θάμνου και το πλούσιο άρωμά του είναι αυτό που θα μας τραβήξει πρώτα την προσοχή. Και φυσικά, οι μελισσούλες, που του έχουν ιδιαίτερη αδυναμία. Βασικό χαρακτηριστικό του είναι πως ο κίστος ή λαδανιά, έχει την υψηλότερη περιεκτικότητα σε πολυφαινόλες από οποιασδήποτε φυτό στην Ευρώπη, με εκπληκτική ικανότητα καταστροφής των ελευθέρων ριζών καθώς επίσης και υψηλή αντιοξειδωτική δραστηριότητα. Και όλα αυτά, αποδεικνύονται επιστημονικά…

ΜΥΘΟΣ

Ο Μύθος λέει, πως οι Ολύμπιοι θεοί έκαναν συμβούλιο για να αποφασίσουν ποια φυτά θα είναι θεραπευτικά. Ετσι, αποφάσισαν ο κίστος να θεραπεύει τους πολεμιστές που πληγώθηκαν στη μάχη. Αυτό ενόχλησε τις θεές, επειδή ήταν σίγουρες ότι το φυτό με τα λεπτά ρόδινα άνθη θα ήταν καταλληλότερο για την ομορφιά. Παρά το μεγάλο καυγά τους, αποφασίστηκε τελικά να του δοθούν και οι δύο ιδιότητες, τόσο οι θεραπευτικές όσο και οι καλλωπιστικές.

ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΦΟΡΕΣ

Το λάδανο είναι γνωστό εδώ και 2.500 χρόνια και έχει συνδεθεί με αρκετές θρησκείες. Στην αρχαιότητα ήταν γνωστός με τα ονόματα «κίσθος ο άρρην» όπως αναφέρει ο Θεόφραστος και «κίστος» ή «κίσσαρον» ή «κίσθαρον» ο Διοσκουρίδης. Στον Μινωϊκό πολιτισμό υπάρχουν ενδείξεις χρήσης του ως καλλυντικό και θεραπευτικό, ενώ αναφορές υπάρχουν και στον Ηρόδοτο. Ο Διοσκουρίδης αναφέρετε στον αλάδανο και στις στυπτικές, θερμαντικές, και μαλακτικές ιδιότητες του. Οι Αιγύπτιοι το χρησιμοποίησαν στις ταριχεύσεις και στην ορθοδοξία αποτελεί ένα από τα 40 συστατικά του Αγιου Μύρου. Κατά το μεσαίωνα χρησιμοποιούσαν το λάδανο κατά της πανώλης. Σήμερα στη Βόρεια Κρήτη και συγκεκριμένα στην περιοχή Σίσες του Δήμου Μυλοποτάμου και στον Δήμο Μαλεβιζίου συνεχίζεται η παράδοση (που κρατάει πολλούς αιώνες) της συλλογής του λάδανου. Παράλληλα, οι μοναχοί του Αγίου Ορους και οι Ελληνες αγρότες χρησιμοποίησαν τον Κίστο σαν θεραπευτικό τσάι σε διάφορες διαταραχές του οργανισμού. Στη λαϊκή ιατρική της Χαλκιδικής ο Κίστος εφαρμόζεται επίσης σαν κατάπλασμα.

ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΕΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ

Αποτελεί ισχυρό αντιοξειδωτικό (αντικαρκινικό), τονωτικό και ανακουφιστικό του πεπτικού, στυπτικό, αποχρεμπτικό, αντικαταρροϊκό, αναλγητικό, αντισπασμωδικό, αποχρεμπτικό, καταπραϋντικό βότανο και χρησιμοποιείται μεταξύ άλλων για την αϋπνία, προβλήματα στομάχου & εντέρου, κολίτιδα, βρογχίτιδα, κρυολόγημα, αποτοξίνωση και μυκητιάσεις.

Ο βλαστός και τα φύλλα περιέχουν βαλσαμώδη ρητινική αρωματική ύλη, το λάδανο. Στη ρητίνη περιέχονται οργανικές ενώσεις που ονομάζονται λαμβανικά διτερπένια, οι οποίες σύμφωνα με μελέτες παρουσιάζουν αντιμικροβιακή και κυτταροστατική δράση (εμποδίζουν δηλαδή τον πολλαπλασιασμό των κυττάρων και τελικά αποτρέπουν τη δημιουργία όγκων). Τα φύλλα της λαδανιάς έχουν την υψηλότερη περιεκτικότητα σε πολυφαινόλες από οποιοδήποτε άλλο φυτό στην Ευρώπη, με εκπληκτική ικανότητα καταστροφής των ελευθέρων ριζών, καθώς και υψηλή αντιοξειδωτική δράση. 

Το ινστιτούτο Lefo στο Ahrensburg της Γερμανίας κατέληξε στα εξής συμπεράσματα μετά από δοκιμές και έρευνες με την λαδανιά:

1. Το τσάι της λαδανιάς είναι τρεις φορές πιο υγιές από όσο το πράσινο τσάι.
2. Προστατεύει την καρδιά τέσσερις φορές καλύτερα από το κόκκινο κρασί και είναι αντιοξειδωτικό είκοσι φορές ισχυρότερο από το φρέσκο χυμό λεμονιών.
3. Η λαδανιά περιέχει έναν εξαιρετικά αποτελεσματικό συνδυασμό αντιοξειδωτικών: ήδη ένα ποτηράκι του συγκεντρωμένου τσαγιού έχει την ίδια επίδραση με μια καθημερινή δόση της βιταμίνης C (ως ασκορβικό οξύ).
4. Αποτοξινώνει το σώμα και αποβάλει τα τοξικά βαρέα μέταλλα που προέρχονται από τον καπνό των τσιγάρων, των οδοντικών σφραγισμάτων και της περιβαλλοντικής ρύπανσης σύμφωνα με τον καθηγητή Claus Peter Siegers.
5. Η λαδανιά βοηθά σε πολλές μυκητιασικές μολύνσεις. Καταπολεμά πολλούς επιβλαβείς μικροοργανισμούς όπως το κολοβακτηρίδιο και ελικοβακτηρίδιο και άλλες φλεγμονές καθώς και προσφέρει ανακούφιση στο πεπτικό σύστημα.
6. Περισσότερο εντυπωσιακό είναι ότι το τσάι απο λαδανιά έχει μια πολύ ισχυρή αντιική επίδραση στους ιούς της γρίπης και των πτηνών (H1N1 & H7N7).
7. Περιορίζει την οξείδωση των λιπιδίων του αίματος, αυξάνει τα επίπεδα της «καλής» χοληστερίνης και μειώνει τα επίπεδα της της «κακής» χοληστερίνης, η οποία ευθύνεται για τη δημιουργία αθηρωματικών πλακών που προκαλούν τη στεφανιαία νόσο. 
8. Χάρη στην αντιφλεγμονώδη δράση του, μειώνει την πιθανότητα δημιουργίας θρόμβων. Περιορίζει σε σημαντικό βαθμό τις οξειδωτικές βλάβες στους ιστούς, γεγονός που μπορεί να ενισχύσει την αντίσταση του ανθρώπινου οργανισμού στον καρκίνο. Αξίζει να αναφέρουμε πως γίνονται πειράματα για αντί νεοπλασματικές ιδιότητες με δραστικές ουσίες του φυτού στο εργαστήριο. 

Είναι ένα υγιεινό βότανο που σε μορφή ροφήματος προσφέρει στον οργανισμό τα ευεργετικά του οφέλη. Χρησιμοποιείστε τα πράσινα φύλλα του Κίστου, καθώς εκεί εστιάζεται η ευεργετική του δράση. Επίσης έχει πολλά ευεργετικά οφέλη του στην επιδερμίδα. Ο Κίστος έχει ιδιαίτερη ικανότητα να καταστρέφει τις ελεύθερες ρίζες, που προκαλούν οξείδωση στον οργανισμό και αποτελούν βασικό παράγοντα της πρόωρης γήρανσης του δέρματος. Οι δοκιμές από τον καθηγητή G. Wiese απέδειξαν ότι χάρη στον Κίστο η εμφάνιση του δέρματος βελτιώθηκε σε 61 από 95 ασθενείς που έπασχαν από νευροδερματίτιδα, πράγμα που αντιμετωπίστηκε προηγουμένως χωρίς επιτυχία. Το μυστικό αυτών των καταπληκτικών αποτελεσμάτων του Κίστου είναι η βιταμίνης P. Η λαδανιά έχει επίσης άριστες επιδόσεις σε δερματοπάθειες, φαγούρες, αλλεργίες, ερεθισμένο δέρμα, αιμορροΐδες. Αντιμετωπίζει τα κοψίματα, τις πληγές και την ακμή, επιβραδύνει τη γήρανση, τονώνει και βοηθά το σκασμένο δέρμα καθώς επίσης συσφίγγει τους πόρους της επιδερμίδας. Το αιθέριο έλαιο και το ανθόνερο του Κίστου χρησιμοποιείται στα καλλυντικά, στην αρωματοποιία, στη ζαχαροπλαστική, στην μαγειρική, στην σαπωνοποιία. 

Αποτελεί απαραίτητο συστατικό σε αναπλαστικές, αντιγηραντικές και αντιρυτιδικές κρέμες προσώπου. Πίνεται ως τσάι σε ζεστό νερό (όχι βραστό) όπου εκχυλίζεται για 7-8 λεπτά. Επίσης κυκλοφορεί ως βοτανόλαδο (ήπια εκχύλιση σε ελαιόλαδο), το βρίσκουμε σε κηραλοιφές, ως ανθόνερο και σε εξειδικευμένα καλλυντικά και λοσιόν. Είναι φυτό με μεγάλη μελισσοκομική αξία. Το άνθος της λαδανιάς είναι από τα αγαπημένα των μελισσών που το συλλέγουν και για πρόπολη. Θεωρείται πιο υγιεινό ρόφημα από το πράσινο τσάι, ενώ προστατεύει σημαντικά την υγεία και την καλή λειτουργία της καρδιάς και του κυκλοφορικού συστήματος. Ένας επιπλέον λόγος για τον οποίο ο αλάδανος είναι ισχυρότερος από άλλα βότανα, είναι ότι o συνδυασμός αντιοξειδωτικών που περιέχει, δεν συμβάλλει απλά στην αποτοξίνωση αλλά αποβάλει τα βαρέα μέταλλα από τον οργανισμό τα οποία προέρχονται από κάπνισμα, περιβαλλοντική μόλυνση ακόμα και σφραγίσματα (υπεύθυνα για σοβαρά προβλήματα μεταβολισμού). 

Εντυπωσιακές είναι και οι επουλωτικές ιδιότητες του αλάδανου, καθώς μπορεί να αναπλάσει τα κύτταρα γρήγορα, θεραπεύοντας ουλές καινούργιες και παλιές, φλεγμονές, μολύνσεις, μυκητιάσεις, αιμορροΐδες και καλοήθη αποστήματα. Αν υποφέρετε από κνησμό, δερματικές αλλεργίες και ερεθισμούς, μια κηραλοιφή βασισμένη σε λαδανιά θα σας ανακουφίσει άμεσα. Σε σχέση με το αναπνευστικό σύστημα, είναι επίσης αποτελεσματικό καθώς έχει αποχρεμπτική δράση, ενώ ειδικά για του καπνιστές, επισπεύδει την αποκατάσταση των πνευμόνων. Αυτό σημαίνει ότι θεραπεύει και προστατεύει από κάθε μόλυνση του άνω και κάτω αναπνευστικού συστήματος, όπως βρογχίτιδα, πνευμονία, άσθμα, δύσπνοια κ.α. Καθώς αναφέραμε ότι ενισχύει σημαντικά το ανοσοποιητικό σύστημα, αξίζει να συμπληρώσουμε ότι έχει δράση αντιβιωτική, είναι θερμαντικό βότανο που θα σας ανακουφίσει από ένα βαρύ κρύωμα σε εντριβή και θα ανακουφίσει από έντονη καταρροή.

Πίνοντας τσάι από αλάδανο, υποστηρίζετε το υγιές Ph του οργανισμού, ενώ αντιμετωπίζετε ελαφρές ενοχλήσεις το πεπτικού συστήματος, όπως δυσπεψία και διάρροια. Θεωρείται ένα από τα σημαντικότερα βότανα της ομοιοπαθητικής κυρίως για την αντιμετώπιση του στρες, ενώ ήδη πραγματοποιούνται μελέτες για την αντικαρκινική του δράση σε διάφορους τύπους καρκίνου.

Το τσάι αλάδανου είναι ακίνδυνο σε ποσότητες που δεν υπερβαίνουν τα φυσιολογικά όρια (3 φορές την ημέρα για θεραπευτικούς σκοπούς) αλλά το βάμμα δεν πρέπει να καταναλώνεται χωρίς παρακολούθηση ειδικού ιατρού. Αν είστε αλλεργικοί μη καταναλώνετε αλάδανο.

Η ΣΥΛΛΟΓΗ ΤΟΥ ΑΛΑΔΑΝΟΥ

Η περισυλλογή του αλάδανου από το φυτό γίνεται με αργαστήρι, μια κατασκευή από ξύλο που πάνω της δένουν πλαστικά λουριά. Χτυπώντας αυτά τα λουριά πάνω στο φυτό, το πλαστικό μαζεύει τον «ιδρώτα» των φύλων. Ο ιδρώτας αυτός όταν κρυώσει στερεοποιείται και γίνεται μαύρος. 

Αφού τελειώσει η περισυλλογή του αλαδάνου και τα γαλάζια λουριά του αργαστηριού, έχουν μαυρίσει τελείως, δηλαδή ο ιδρώτας του αγκίσαρου έχει στερεοποιηθεί, τότε παίρνουνε από τα λουριά τη ρητίνη. Για το λόγο αυτό αφήνουν τα αργαστήρια, αρκετή ώρα κάτω από τον ήλιο για να μαλακώσει η μαύρη πάστα που βρίσκεται πάνω στα λουριά. 

Για να καθαρίσουνε τα λουράκια του αργαστηριού και να μαζέψουνε τον αλάδανο, χρησιμοποιούν ένα εργαλείο που λέγεται ξυστρί. Το ξυστρί συνήθως είναι συνδυασμός από δύο κλειδαριές. Το τελευταίο στάδιο της περισυλλογής του αλαδάνου είναι να το ξύσουν πάνω από το αργαστήρι με το ξυστρί, με το οποίο σφίγγουν το λουρί και τραβώντας, μαζεύεται ο αλάδανος. Οταν περάσει λίγη ώρα το υλικό που μαζεύεται, γίνεται σκληρό. Συνήθως όσο είναι ακόμα μαλακό το πλάθουμε σε πλάκες, έτσι γίνεται ευκολότερη η συσκευασία και αποθήκευσή του.

ΟΙ ΠΙΟ ΣΥΝΗΘΙΣΜΕΝΟΙ ΤΡΟΠΟΙ ΧΡΗΣΗΣ

• ΕΓΧΥΜΑ: Μόλις αρχίσει το νερό να βράζει, το κατεβάζουμε από τη φωτιά και ρίχνουμε μέσα το βότανο. Το αφήνουμε για 10-20 λεπτά, το σουρώνουμε και το χρησιμοποιούμε. Οι συνηθισμένες αναλογίες για το έγχυμα είναι από 1-3 κουταλάκια του γλυκού για κάθε φλιτζάνι νερό.
• ΑΦΕΨΗΜΑ: Παίρνουμε το θεραπευτικό μέρος του φυτού και το βράζουμε με νερό. (Συνήθως βράζονται τα σκληρά τμήματα του φυτού: ρίζες, φλούδες, κοτσάνια, σπόροι). Αν είναι ψιλοκομμένα χρειάζονται βράσιμο μόνο για 5 λεπτά, άλλων 5-15 λεπτά. Τρεις κουταλιές σε δύο φλιτζάνια νερού και να καταναλωθούν σε 12 ώρες.
• ΑΛΟΙΦΗ: Η αλοιφή γίνεται με πρώτη ύλη το έγχυμα, το αφέψημα, το χυμό ή τη σκόνη του βοτάνου, που τα δουλεύουμε με κερί ή βούτυρο ή και με αλεύρι, μέχρι να γίνουν ένα σώμα και τα διατηρούμε μέσα σε βαζάκι.
• ΒΑΜΜΑ: Για να φτιάξουμε το βάμμα παίρνουμε το βότανο και το βάζουμε σε ένα μπουκάλι με οινόπνευμα. Οι αναλογίες γενικά είναι 5 μέρη λευκού οινοπνεύματος 70 βαθμών, για κάθε μέρος φυτού, (που θα έχει αλεστεί σε μίξερ ή θα το έχουμε κοπανίσει σε γουδί). Τα αφήνουμε για 5-15 ημέρες αναταράζοντας κάθε τόσο το δοχείο. Μετά φιλτράρουμε το βάμμα με ένα διηθητικό χαρτί (ή και με φίλτρο καφετιέρας), σε ένα άλλο δοχείο που μπορεί να διατηρηθεί για αρκετό καιρό. Το βάμμα το χρησιμοποιούμε μόνο για εξωτερική χρήση.
• ΛΟΣΙΟΝ: Γίνεται όπως το έγχυμα, ή το αφέψημα και χρησιμοποιείται εξωτερικά στο μέρος που χρειάζεται θεραπεία, με απαλές κινήσεις μασάζ, για να την απορροφήσει το δέρμα. Λοσιόν μπορούμε να βάζουμε για δερματοπάθειες και για το τριχωτό μέρος του κεφαλιού.

ΜΠΟΡΟΥΝ ΟΙ ΧΕΛΩΝΕΣ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΚΑΤΟΙΚΙΔΙΟ ΖΩΟ? - ΒΟΗΘΕΙΑ ΣΤΙΣ ΧΕΛΩΝΕΣ ΣΤΟΝ ΦΥΣΙΚΟ ΤΟΥΣ ΚΟΣΜΟ

Οι χελώνες ξηράς τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει ένα πολύ δημοφιλές κατοικίδιο. Πολλοί φιλοξενούν στους κήπους, τις αυλές ακόμα και στις γλάστρες τους χελώνες, νομίζοντας έτσι ότι τις βοηθούν και τις προστατεύουν από ενδεχόμενους κινδύνους.

Είναι όμως σωστό να τις μετατρέπουμε σε κατοικίδια μας; Τις βοηθάμε πραγματικά ή μήπως κάνουμε τη ζωή τους χειρότερη;

Για να κρίνουμε όμως πραγματικά αν μπορούν οι χελώνες να λειτουργήσουν χωρίς να βασανίζονται σε περιορισμένο περιβάλλον δίπλα στον άνθρωπο θα πρέπει να δούμε κάποια χαρακτηριστικά της καθημερινής τους ζωής:

1. Όλα τα είδη χελωνών ξηράς χρειάζονται ζεστό κλίμα, γι’ αυτό ζουν μόνο στην Μεσόγειο που έχει ζεστό καιρό για πολλούς μήνες. Τον χειμώνα πέφτουν σε χειμέρια νάρκη προφυλαγμένες κάτω από θάμνους ή σκάβοντας μέσα στο χώμα φωλιές.
2. Οι χερσαίες χελώνες είναι αποκλειστικά φυτοφάγες και τρέφονται με ποώδη φυτά και χόρτα που βρίσκουν στη φύση. Εδώ να τονίσουμε ότι δεν χρειάζονται την ανθρώπινη παρέμβαση για να επιβιώσουν και θα μείνουν υγιέστερες εάν δεν μπουν σε θερμαινόμενους ανθρωπογενείς χώρους τον χειμώνα.

Από αυτά και μόνο εύκολα καταλαβαίνουμε ότι άνθρωπος και χελώνα δεν επιβιώνουν μαζί αφού έχουν διαφορετικά χαρακτηριστικά ζωής.

Ας δούμε επιπλέον και κάποια βασικά στοιχεία που πρέπει να γνωρίζουμε για τις ελληνικές χερσαίες χελώνες ώστε να πειστούν και οι πλέον δύσπιστοι:

• Οι χερσαίες χελώνες που ζουν στην Ελλάδα δεν είναι κατοικίδιες και δεν επιτρέπεται το εμπόριό τους, όπως γίνεται με άλλα είδη χερσαίων χελωνών όπως είναι οι Leopard (Geochelone pardalis) ή οι Indian star (Geochelone elegans) κ.λπ.
• Κατ’ επέκταση ό,τι στοιχεία βρούμε για τη διατροφή χερσαίων χελωνών στο ίντερνετ (όσο αξιόπιστη κι αν μας φαίνεται η πηγή) ΔΕΝ ανταποκρίνονται στις ανάγκες των ελληνικών χερσαίων χελωνών οι οποίες είναι ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ φυτοφάγες.
• Οι χερσαίες χελώνες που διαβιούν στην Ελλάδα αναζητούν την τροφή τους μέσα από μια μεγάλη ποικιλία 200 διαφορετικών φυτών και τρέφονται κυρίως με άγρια χόρτα, τρυφερά φύλλα και αγριολούλουδα (χωρίς φυτοφάρμακα). ΟΧΙ με λαχανικά και φρούτα ή ζωική πρωτεΐνη.
• Οι χερσαίες χελώνες θεωρούνται οι κατσίκες των ερπετών, πράγμα που πρακτικά σημαίνει ότι θα τραφούν με οτιδήποτε τους δώσουμε ακόμη κι αν είναι βλαπτικό για αυτές. Άρα το ότι η χελώνα μας τρώει την μία ή την άλλη τροφή δεν είναι σοβαρή και αξιόπιστη ένδειξη ασφαλούς και κατάλληλης τροφής.
• Η ζωή στην αιχμαλωσία αναγκάζει τα ζώα αυτά να προσαρμόσουν τη συμπεριφορά τους και να αλλάξουν τις συνήθειές τους με μη φυσικό τρόπο που αναπόφευκτα αυξάνει τα επίπεδα του στρες, αποδυναμώνοντας το ανοσοποιητικό τους σύστημα, με αποτέλεσμα να παρουσιάζουν πολλές και διαφορετικές ασθένειες που δεν παρουσιάζουν στη φύση. Ως μη ειδικοί μπορεί και σίγουρα θα παραβλέψουμε ένα σύμπτωμα που παραπέμπει σε μία πολύ σοβαρή πάθηση.
• Αν έχουμε ήδη μία χερσαία χελώνα (ή πολλές) σπίτι μας και το άρθρο αυτό μας ευαισθητοποιήσει για την προστασία τους ΔΕΝ αλλάζουμε απότομα τη διατροφή της (γίνεται σταδιακά για να μην της προκαλέσουμε επιπλέον προβλήματα) και δεν την απελευθερώνουμε μόνοι μας παρά μόνον την παραδίδουμε σε Κέντρο Περίθαλψης Ειδών Άγριας Πανίδας (Κ.Ε.Π.Ε.Α.Π.).

Τέλος ας δούμε και κάποιες οδηγίες πως βοηθάμε τις χελώνες στην φύση, και πιο συγκεκριμένα όχι στον φυσικό τους κόσμο αλλά στον ανθρωπογενή κόσμο που βρίσκεται μέσα στην φύση. Για παράδειγμα πως μεταφέρουμε μία χελώνα που προσπαθεί να περάσει έναν δρόμο?

• Αν δούμε χελώνα να διασχίζει δρόμο καλό είναι να την βοηθήσουμε να περάσει απέναντι πάντοτε προς την κατεύθυνση προς την οποία ήδη κινούνταν.
• Όταν μετακινούμε χελώνα την πιάνουμε χρησιμοποιώντας τον αντίχειρα και τον δείκτη και με τα δύο χέρια τοποθετώντας τα δάκτυλά μας στα πλάγια της χελώνας ανάμεσα στα μπρος και πίσω πόδια. Είναι ο μόνος τρόπος για να μην μας τραυματίσει και να μην μας πέσει (την τραυματίσουμε εμείς).
• Αν η χελώνα είναι τραυματισμένη ή συμπεριφέρεται αφύσικα (δεν κινείται ή δεν κρύβεται στο καβούκι της) την μαζεύουμε όπως περιγράψαμε παραπάνω, την τοποθετούμε σε χαρτοκιβώτιο με μπόλικες εφημερίδες στον πάτο για να απορροφήσουν τα ούρα της (όταν στρεσάρονται τα ζώα αυτά ουρούν) και την παραδίδουμε άμεσα σε ένα ΚΕΠΕΑΠ.
• Θυμόμαστε πάντα ότι η χελώνα που βρήκαμε δεν είναι δική μας για να την κρατήσουμε (το ίδιο εξηγούμε και στα παιδιά μας) και ότι η στέρηση κατάλληλης κτηνιατρικής φροντίδας ισοδυναμεί με βάναυση κακοποίηση όσο αγαθές κι αν
  ήταν οι αρχικές μας προθέσεις.

ΧΕΛΩΝΑ, ΤΟ ΣΥΧΝΟΤΕΡΟ ΖΩΟ ΠΟΥ ΣΥΝΑΝΤΑΜΑΙ ΣΤΙΣ ΠΕΖΟΠΟΡΙΕΣ ΣΤΑ ΒΟΥΝΑ ΓΥΡΩ ΑΠΌ ΤΗΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Οποιοσδήποτε και να έχει περπατήσει στα βουνά γύρω από την Θεσσαλονίκη, δηλαδή στο Σειχ Σου, Κουρί Ασβεστοχωρίου, Χορτιάτης, Βερτίσκος κλπ δεν υπάρχει περίπτωση κυρίως την εποχή της Άνοιξης να μην έχει συναντήσει τουλάχιστον μερικές χελώνες να περπατάνε αμέριμνες στα μονοπάτια ή στις πλαγιές των βουνών. Πολλές φορές δυστυχώς τις συναντάμε και στους δρόμους που προσπαθούν να τους διασχίσουν μην γνωρίζοντας τους κινδύνους που διατρέχουν και σπάνια βέβαια έχω  συναντήσει και οδηγούς που κάνουν ελιγμούς για να τις πατήσουν (η ανθρώπινη ανοησία στο μέγιστο βαθμό της). 

Ας δούμε κάποια στοιχεία που συγκεντρώσαμε από το διαδίκτυο για το πιο συχνό ζώο που συναντούμε στις πεζοπορίες μας στα ελληνικά βουνά, την συμπαθητική χελώνα με το αργό αλλά σταθερό της περπάτημα που μας κάνει να αναλογιστούμε την ματαιότητα της έντονης αστικής μας ζωής, και πιστεύουμε η συγκεκριμένη ανάρτηση να είναι η αιτία που θα πάψουμε να τις ενοχλούμε όταν τις συναντάμε στα βουνά αλλά και να προσέχουμε ως οδηγοί όταν κινούμαστε στους επαρχιακούς και δασικούς δρόμους με τα αυτοκίνητά μας.

ΧΕΛΩΝΑ, ΤΟ ΣΥΧΝΟΤΕΡΟ ΖΩΟ ΠΟΥ ΣΥΝΑΝΤΑΜΑΙ ΣΤΙΣ ΠΕΖΟΠΟΡΙΕΣ ΣΤΑ ΒΟΥΝΑ ΓΥΡΩ ΑΠΌ ΤΗΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Η χελώνα στην επιστήμη της ζωολογίας είναι γνωστή με την λατινική ονομασία Testudo είναι ερπετό. Ανήκει στην αρτίγονη τάξη της πρωτόγονης υφομοταξίας αναψιδωτά. Βασικό χαρακτηριστικά της χελώνας είναι:

• ο οστέινος θώρακας που ονομάζεται χέλυο και η χρησιμότητά του είναι να προστατεύει την χελώνα από εξωτερικούς εχθρούς και επιθέσεις
• η σαρκώδης γλώσσα
• η απουσία δοντιών

Υπάρχουν τριών ειδών χελώνες:

• Χερσαίες
• Θαλάσσιες
• Αμφίβιες

Ζουν και σε εύκρατα και σε τροπικά κλίματα. Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό των χελωνών είναι το καβούκι τους, το οποίο προστατεύει το σώμα τους.

Οι χελώνες αναπαράγονται κατά την καλοκαιρινή περίοδο. Γεννούν αυγά τα οποία αφήνουν σε τρύπες τις οποίες σκάβουν. Οι χελώνες στη συνέχεια δεν έχουν καμιά σχέση με τα μικρά τους, τα οποία μεγαλώνουν μόνα τους.

Ας δούμε εν συντομία κάποια χαρακτηριστικά των τριών ειδών χελώνων:

ΧΕΡΣΑΙΕΣ ΧΕΛΩΝΕΣ

Οι χερσαίες χελώνες ζουν αποκλειστικά στην ξηρά και υπάρχουν σήμερα περίπου 50 είδη. Τρέφονται κυρίως με φυτά αλλά θεωρείται παμφάγο ζώο. Τους χειμερινούς μήνες οι χελώνες πέφτουν σε χειμέρια νάρκη και η αναπαραγωγή τους γίνεται τους θερινούς μήνες, γεννώντας από 2 ως 12 αυγά.

Κατατάσσονται στην οικογένεια Testudinidae, η οποία συγκροτείται από 7 γένη και 40 περίπου είδη των θερμών περιοχών της Γης, εκτός από την αυστραλιανή περιοχή. Από αυτά μόνο 3 (του πολυπληθέστερου γένους Testudo) τα βλέπουμε στην Ευρώπη. Συγκεκριμένα τα 3 χερσαία (άγρια) είδη της Ελλάδας (και τα μοναδικά της Ευρώπης) είναι:

1. το είδος Χελώνα του Χέρμαν (Testudo hermanni) το οποίο έχει μερικά υποείδη του, κάποια από τα οποία συναντάμε στην Ελλάδα και κάποια άλλα βρίσκονται εκτός Ελλάδας. Το συγκεκριμένο είδος στην Ελλάδα λέγεται Χελώνα μεσογειακή ή χέρμαννη ή του Χέρμαν. Την συναντάμε κυρίως στην Ηπειρωτική Ελλάδα, την Εύβοια και στα Ιόνια νησιά,
2. το είδος Χελώνα η ελληνική (Testudo graeca), κοινώς ελληνική χελώνα. Στην Ελλάδα απαντά κυρίως στη βόρεια και κεντρική ηπειρωτική χώρα και σε ορισμένα νησιά (Εύβοια, Μήλο, Κύθνο, Θάσο, Σαμοθράκη, Λήμνο, Κώ, Χίο),
3. το είδος Χελώνα η κρασπεδωτή (Testudo marginata), με ελληνική ονομασία Μαυριτανική ή Κρασπεδωτή χελώνα το οποίο θεωρείται ενδημικό είδος της Ελλάδας (εκτός Ελλάδας εντοπίζεται μόνο στη Σαρδηνία, όπου μάλλον έχει μεταφερθεί από τον άνθρωπο). Απαντά κυρίως στη νότια και κεντρική Ελλάδα,φθάνοντας βόρεια μέχρι τον Όλυμπο.

Γενικώς δεν θεωρούνται απειλούμενα είδη αλλά ο πληθυσμός τους έχει περιοριστεί τα τελευταία χρόνια κυρίως λόγω του ανθρώπου. Είναι τα πιο μακρόβια σπονδυλόζωα, εν τούτοις η ανάπτυξή τους είναι γρήγορη, με την γεννητική ωρίμανση να επιτυγχάνεται πριν τα 10 χρόνια για τα αρσενικά και λίγο πιο μετά για τα θηλυκά.

Καθοδηγούνται κυρίως από την όσφρηση και η όρασή τους είναι αρκετά καλή με δυνατότητα διάκρισης των βασικών χρωμάτων, ενώ η ακοή βασίζεται κυρίως στους κραδασμούς των υποστρωμάτων. Έχουν επίσης ιδιαίτερα ανεπτυγμένη την αίσθηση του τόπου(φιλοπατρία) επιλέγοντας συγκεκριμένα μέρη διαβίωσης.

Τα νεογέννητα χελωνάκια των τριών αυτών ειδών έχουν μήκος 3 - 3,5 cm και όταν μεγαλώνουν μπορούν να φτάσουν (οι μαυριτανικές κυρίως) τα 30 – 35 cm+, ενώ το βάρος τους μπορεί να ξεπεράσει τα 10 kg+.

Στην αιχμαλωσία, γενικά, ζουν περισσότερα χρόνια οπότε αποτελούν μακροχρόνια δέσμευση από μέρους του ανθρώπου που θα επιλέξει χελώνα ως κατοικίδιο. Αυτό συμβαίνει διότι στην αιχμαλωσία σπανίζουν οι ασθένειες που απαντώνται συχνά στη φύση. Προσοχή όμως: σπανίζουν, όχι δεν υπάρχουν. Γι' αυτό το λόγο χρειάζονται μέριμνα κι όχι αμέλεια. Όντως τα τελευταία χρόνια οι χελώνες ξηράς γίνονται όλο και πιο δημοφιλείς σαν κατοικίδια ζώα κι έτσι δεν είναι σπάνιοι οι κτηνίατροι οι οποίοι ειδικεύονται αποκλειστικά στις χελώνες.

Στη φύση, αν εξαιρέσουμε τους τραυματισμούς μέχρι και θανάτου από αρπακτικά(στις μικρές ηλικίες συνήθως) και φυσικά την ανθρώπινη ενέργεια,οι πιο συνήθεις αρρώστιες είναι: εντερικά παράσιτα (λόγω διατροφής) και εξωπαρασιτικά έντομα (τσιμπούρια, κρότωνες). Τα δεύτερα είναι τόσο συχνά, ώστε να καθίσταται πάρα πολύ σπάνιο να βρει κανείς χελώνα χωρίς τσιμπούρια, αφού αυτά ευδοκιμούν σχεδόν παντού.

Όλες οι χελώνες ξηράς στην Ελλάδα είναι προστατευόμενα είδη και η αιχμαλώτισή τους είναι πράξη παράνομη που διώκεται ποινικά. Συγκεκριμένα και οι 3 χελώνες ξηράς της Ελλάδας προστατεύονται αυστηρά αφού βρίσκονται στις λίστες α) της Σύμβασης της Βέρνης, β) της Κοινοτικής Οδηγίας 92/43/ΕΟΚ του Συμβουλίου της 21ης Μαΐου 1992 και γ) του Προεδρικού Διατάγματος αρ. 67, ΦΕΚ 23/Α/30-1-81.

ΘΑΛΑΣΣΙΕΣ ΧΕΛΩΝΕΣ

Τα άκρα τους είναι σαν πτερύγια και ο θώρακας τους πολύ πεπλατυσμένος.Επίσης αναπνέουν με πνεύμονες. Τρέφονται με θαλάσσια φυτά και ασπόνδυλα. Πάντα επιστρέφουν στην παραλία όπου οι ίδιες γεννήθηκαν για να γεννήσουν.Η γονιμοποίησή τους γίνεται τους θερινούς μήνες και γεννούν περισσότερα αυγά από τις χερσαίες και η απόθεσή τους γίνεται τμηματικά. Σκάβει στην άμμο των παραλιών και εναποθέτει μέσα στην λακκούβα 100-120 αυγά κατά τη διάρκεια της νύκτας, η θερμότητα του ήλιου βοηθά στην εκκόλαψη των αυγών. Τα αυγά έχουν το μέγεθος μιας μπάλας του πινγκ πονγκ και παραμένουν στην φωλιά για 50-60 ημέρες. 

Όταν εκκολαφθούν οι μικρές χελώνες κατευθύνονται προς το μέρος που υπάρχει φως.

Οι δερματοχελώνεσς είναι οι μεγαλύτερες θαλάσσιες χελώνες, με μήκος που μπορεί να φτάσει τα 2,50 μέτρα και με βάρος που ξεπερνά τα 500 κιλά και θεωρείται περισσότερο απειλούμενο είδος από την καρέτα-καρέτα.

ΑΜΦΙΒΙΕΣ ΧΕΛΩΝΕΣ

Τα άκρα τους είναι ενωμένα σαν πτερύγια και ο θώρακας τους αρκετά πεπλατυσμένος. Ζουν κυρίως στις όχθες ποταμών και τρέφονται με υδρόβια ζώα και πλαγκτονικούς οργανισμούς (μαλάκια, ψάρια, μέδουσες, βατράχους κτλ.). Την χειμέρια νάρκη τους την περνούν στους πυθμένες των τελμάτων.

Ας δούμε κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του ζώου αυτού:

1. Το καβούκι μιας χελώνας αποτελείται από 50 διαφορετικά κόκκαλα. Μπορεί να φαίνεται σαν να είναι ενιαίο, αλλά το καβούκι αποτελείται από πολλαπλά κόκκαλα, και σχηματίζεται μέσω της συγχώνευσης των πλευρών και των σπονδύλων της χελώνας.
2. Στην πραγματικότητα, το καβούκι μοιάζει περισσότερο με ένα θωρακισμένο κλωβό, τον οποίο φορά η χελώνα.
3. Εν αντιθέσει με άλλα ζώα με κέλυφος, η χελώνα δεν μπορεί να αφαιρέσει το καβούκι της.
4. Για να βάλουν το κεφάλι τους μέσα στο καβούκι κάνουν μία ιδιαίτερη και πολύπλοκη κίνηση.
5. Κάποιες χελώνες έχουν ένα μικρό σύνδεσμο που λειτουργεί ως άρθρωση και επιτρέπει στο πλάσμα αυτό να ενώσει σφιχτά τα δυο τμήματα του κελύφους καθώς προσπαθεί να τοποθετήσει το σώμα του μέσα σε αυτό.
6. Φαίνεται σκληρό αλλά το καβούκι της χελώνας δεν είναι πανοπλία.
7. Το καβούκι έχει ενσωματωμένα νεύρα καθώς και παροχή αίματος, έτσι αν πληγωθεί μπορεί να προκαλέσει αιμορραγία και αφόρητο πόνο.
8. Το 1968, ένα ζευγάρι χελωνών από την Ρωσία, έγιναν τα πρώτα πλάσματα που ταξίδεψαν στο διάστημα.
9. Οι χελώνες μπορούν να γίνουν αδίστακτα αρπακτικά. Ένα ιδιαίτερα βίαιο είδος χελώνας, η χελώνα αλιγάτορας μπορεί να φτάσει τα 90 κιλά και 76 εκατοστά μήκος. Έχει πολύ δυνατά σαγόνια, μυτερά νύχια και μια μυώδη ουρά. Σκοτώνει το θήραμά της, το οποίο κάποιες φορές μπορεί να είναι και μια άλλη χελώνα, κουνώντας τη γλώσσα της η οποία μοιάζει με σκουλήκι.
10. Οι χελώνες δεν έχουν φωνητικές χορδές (όμως μπορούν να κάνουν ήχους). Οι περισσότεροι ήχοι είναι σφυρίγματα, παρ’ όλα αυτά οι χελώνες είναι γνωστές για τους ήχους που κάνουν οι οποίοι συμπεριλαμβάνουν ρουθουνίσματα και κραυγές. Οι ήχοι βγαίνουν από τις σπασμωδικές κινήσεις που κάνει με το κεφάλι της συμπιέζοντας τον αέρα από τα πνευμόνια της.
11. Γίνονται τρομεροί ανιχνευτές όταν έχουν σεξουαλικές ορέξεις. Τα γεννητικά όργανα μια θηλυκής χελώνας είναι κρυμμένα μέσα στον πρωκτό της, μια κοιλότητα κοντά στην ουρά που χρησιμοποιείται για αναπαραγωγή και αφόδευση. Η αρσενική χελώνα χρησιμοποιεί την ισχυρή της όσφρηση για να ανιχνεύσει τις φερορμόνες που κρύβονται μέσα στον πρωκτό της θηλυκής.
12. Κάποιες χελώνες αναπνέουν από τον πρωκτό. Σε κάποια είδη ο πρωκτός είναι καλυμμένος από μια λεπτή μεμβράνη. Όταν η χελώνα βρίσκεται μέσα στο νερό, η ανταλλαγή αερίων που γίνεται κατά μήκος αυτής της μεμβράνης, επιτρέπει σε μια ποσότητα οξυγόνου να φτάσει στο αίμα.
13.  Κάποια είδη χελωνών μπορούν να ζήσουν πάνω από 100 χρόνια. Τα αντίστοιχα είδη που ζουν στο έδαφος, μπορούν να ξεπεράσουν τα 100 χρόνια ζωής.
14. Οι χελώνες δεν είναι τόσο αργές όσο νομίζετε. Ο λόγος που κινούνται τόσο αργά είναι ότι είναι φυτοφάγα ζώα και έτσι δεν χρειάζεται να κυνηγήσουν την τροφή τους. Επίσης έχουν μεγάλο και παχύ καβούκι και έτσι τα περισσότερα αρπακτικά δεν ασχολούνται μαζί τους. Δεν έχουν να κυνηγήσουν την τροφή τους και να τρέξουν να σωθούν από τα αρπακτικά, οπότε δεν υπάρχει λόγος να μην είναι αργές. Όταν όμως αισθανθούν ότι απειλούνται τρέχουν πάρα πολύ γρήγορα.

Ας δούμε όμως κάποια επιπλέον στοιχεία για τα τρία είδη χερσαίων χελώνων που συναντάμε στην Ελλάδα:

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΧΕΛΩΝΑ

Η ελληνική χελώνα, Testudo graeca Linnaeus, 1758 είναι ένα είδος χερσαίας χελώνας της οικογένειας Testudinidae. Μαζί με την Μεσογειακή (Testudo hermanni) και την κρασπεδωτή χελώνα (Testudo marginata) αποτελούν τα τρία αυτόχθονα είδη χερσαίων χελωνών της Ελλάδας. Η Ελληνική χελώνα είναι ένα ζώο με πολύ μεγάλη διάρκεια ζωής, καθώς μπορεί να φτάσει τα 125 έτη, ενώ υπάρχουν και μη επαληθευμένες αναφορές για άτομα που έφτασαν τα 200 έτη. Απαντάται γύρω από τη λεκάνη της Μεσογείου και ανατολικά μέχρι το Ιράν, ενώ υπάρχουν πληθυσμοί του είδους στη Β. Αφρική, τη Ν. Ευρώπη και τη Δ. Ασία. 

Στην Ελλάδα εντοπίζεται στην Κεντρική και Ανατολική Μακεδονία, τη Θράκη και αρκετά νησιά του Αιγαίου (Θάσος, Σαμοθράκη, Λήμνος, Λέσβος, Χίος, Σάμος, Λέρος, Κως, Σύμη και Σαλαμίνα). Επίσης έχει εισαχθεί από τον άνθρωπο σε αρκετά νησιά εκτός της φυσικής κατανομής της, όπως στην Κρήτη, όπου παρατηρούνται μεμονωμένοι πληθυσμοί του είδους. Το μήκος χελύου (καβουκιού) δεν ξεπερνά τα 30 cm. Τα θηλυκά είναι συνήθως μεγαλύτερα από τα αρσενικά. Ο χρωματισμός και το μέγεθος του χελύου ποικίλλουν μεταξύ των διαφορετικών ατόμων του είδους. Τρέφεται κυρίως με φυτά και ασπόνδυλα. Τα θηλυκά γεννούν 1-12 αυγά σε τρύπες που σκάβουν σε μαλακό χώμα, τα οποία εκκολάπτονται μετά από περίπου 2.5 μήνες.

ΜΕΣΟΓΕΙΑΚΗ ΧΕΛΩΝΑ

Η Μεσογειακή χελώνα, Testudo hermanni Gmelin, 1789 είναι ένα είδος χερσαίας χελώνας της οικογένειας Testudinidae που απαντάται στην Ευρώπη. Αποτελεί ένα από τα τρία είδη χερσαίων χελώνων που συναντώνται στη χώρα μας. Η επιστημονική ονομασία του είδους έχει δοθεί προς τιμήν του Γάλλου φυσιοδίφη Johann Hermann. Η γεωγραφική κατανομή του είδους περιλαμβάνει τη Ν. Ευρώπη, συγκεκριμένα την Α. Ισπανία, Ν. Γαλλία, Κ. Ιταλία, την Βαλκανική χερσόνησο (Αλβανία, Βοσνία-Ερζεγοβίνη, Βουλγαρία, Ελλάδα, Κροατία, Μαυροβούνιο, Βόρεια Μακεδονία, Ρουμανία, Σερβία) και αρκετά νησιά της Μεσογείου (Σικελία, Σαρδηνία, Κορσική, Βαλεαρίδες Νήσοι).

Η κατανομή του είδους στην Ελλάδα περιλαμβάνει την ηπειρωτική Ελλάδα, την Πελοπόννησο, την Εύβοια και νησιά του Ιονίου. Η Μεσογειακή χελώνα είναι μικρού-μεσαίου μεγέθους με μαύρο-κίτρινο χέλυο, αν και στα ενήλικα ζώα η φωτεινότητα των χρωμάτων μπορεί να εξασθενήσει σε λιγότερο ευδιάκριτο γκρίζο-κίτρινο χρώμα. Έχει ελαφρώς γαμψή άνω γνάθο και όπως και άλλες χελώνες, δεν διαθέτει δόντια. Τα άκρα της είναι γκριζωπά έως καφέ και η ουρά της φέρει ένα φύμα στο άκρο της. Τα ενήλικα αρσενικά έχουν ιδιαίτερα μακριές και παχιές ουρές και καλά αναπτυγμένα φύματα, τα οποία τα διακρίνουν από τα θηλυκά.

ΚΡΑΣΠΕΔΩΤΗ ΧΕΛΩΝΑ

Η κρασπεδωτή χελώνα, Testudo marginata Schoepff, 1793 είναι ένα είδος χερσαίας χελώνας της οικογένειας Testudinidae, που απαντάται στη Ν. Βαλκανική χερσόνησο και την Ιταλία. Αποτελεί ένα από τα τρία είδη χερσαίας χελώνας στην Ελλάδα. Στη χώρα μας εκτός από το φερώνυμο υποείδος εντοπίζεται και το ενδημικό υποείδος Testudo marginata weissingeri Trutnau, 1994 (Ταΰγετος), το οποίο θεωρείται από μερικούς ερευνητές ως ξεχωριστό είδος, ενώ από άλλους συνώνυμο του φερώνυμου. Απαντάται στην Ελλάδα, την Ν. Αλβανία και την Ιταλία. Οι πληθυσμοί του είδους στην Ιταλία θεωρείται ότι έχουν προέλθει από ανθρωπογενή μεταφορά κατά την κλασική εποχή. Στην Ελλάδα εντοπίζεται στα νότια τμήματα της Κεντρικής και Δυτικής Μακεδονίας, τη Θεσσαλία, την Ήπειρο, τη Στερεά Ελλάδα, την Εύβοια, την Πελοπόννησο και ορισμένα νησιά του Αιγαίου (Σποράδες, νησιά Αργοσαρωνικού). Επίσης έχει εισαχθεί από τον άνθρωπο σε αρκετές περιοχές εκτός της φυσικής της κατανομής, καθώς πληθυσμοί τους είδους μπορεί να παρατηρηθούν σε νησιά όπως η Πάρος, Νάξος, Λέσβος, Χίος. Απολιθώματα του είδους έχουν βρεθεί σε Κρήτη και Τήλο, περιοχές στις οποίες σήμερα δεν απαντά.